खर बघायला गेल तर हे डेज आणि काय ते वँलेंटाइन असल्या दिवसांच कौतुक कधी वाटलच नाही. याउलट ह्या आठ दहा दिवसात बाकी पुर्ण कॉलेजलाच आम्हा मेकँनिकलच्या मुलांची अडचण वाटत असावी. फ्रेंडशीप डे दिवशी हातात सुतळी बांधुन दिवस साजरी करणारी आमची ही येडी जत्रा ... कुणाला कुठही साधा काटा टोचला तरी दहा मिनिटाच्या आत हजर होणारी हीच ती येडी पोर ... कॉलेजच्या कोणत्याही कोपर्यात असली तरी कुणीही आवाज देताच हाथात जे सापडेल ते घेउन कॉलेजच्या चौकात हजर होणारी पण हीच पोर मग त्यासाठी ह्यांना कोणत्या फ्रेंडशीप बँडची गरज लागत नव्हतीच...
पण आता ह्या सो कॉल्ड प्रेमांच्या ह्या दिवसात आज हा दिवस उद्या तो दिवस असे मँसेज आले की खर तर कॉलेजचे ते दिवस आठवुन केलेले कीडे आजही नकळत हसवुन जातात हे ही तितकच खर.... रोज डे तर आपल्यासाठी रोजच...चॉकलेट तर ढिगान खात होतोच पण शेवटी राहिलेल्या चॉकलेटसाठीची मारामारी आजपण आठवतीयेच की, चॉकलेटस आता भरपुर आहेत पण ओढाओढी करायला कोण नसतय एवढच... प्रपोज डे म्हणजे नुसतीच बिनकामाची धावपळ, हीथ साध बोलल तरी गावभर बाजार उठवणारे कुणी चारचौघात अस डेरिंग कल असत तर खांद्यावर घेउन कॉलेजमधे त्याची मिरवणुक फिक्स....किस अन मीठी (मराठीत उग इंग्लिश डबल मीनिंग नको) डे म्हणजे स्वप्नवत दिवस चार वर्षाच्या कॉलेज दिवसात गणपतीत आरतीनंतर काय प्रसाद म्हणुन खोबर्याचा साखर टाकुन खीस भेटला असल तेवढाच....
कट्ट्यावर बसुन अगदी समोरच्यांनी रस्ते बदलुन जाण्याइतपत केलेल्या टवाळकीची मेकँनिकलच्या पोरांना शिक्षा द्यायची म्हनुनच बाकीचे डिपार्टमेंट हे नियोजन करत असावेत बहुदा !!! पण आमचे एक शिक्षक लई पॉजिटिवली म्हणायचे ही बाकी सगळी डिपार्टमेंट आपल्यासाठीच, सगळीकडे आपली सत्ता पाहिजे... कॉलेजात काय दंगा झाला की तात्पुरता बाकीच्या डिपार्टमेंटच्या शिक्षकांसमोर रागवनारे पण आमची पोर अस करणारच नाहित अस ठासुन सांगुन आमचीच बाजु घेणारे ते शिक्षक खरच कधीतरीचे मेक चे विद्यार्थी शोभायचे....
सगळ्यात आतुरतेन वाट बघितले जाणारे दोनच दिवस एक साडी डे अन् दुसरा ट्रँडीशनल डे... जेंव्हा सगळी गाणी वाजायची.... जाऊ डबल सीट न लांब पासुन ते हनिसिंगपर्यंत... कट्ट्यावर बसल्याबसल्या कास पठारावरची रंगीत फुल बघत फिरल्याचा फिल यायचा. तरीपण प्रत्येकजण आपल्या फुलाला शोधण्यात मग्न असायचा पण आपल्यापेक्षा आपले मित्रच आपल्याआधी तिला शोधायचे आणि एकच दंगा व्ह्यायचा... साडीत प्रत्येक 'ती' भारीच दिसते ... पण त्यांना मात्र जिन्सच का जवळची वाटते ते मात्र माहीत नाही. ... बाकी पोरं आपाआपल्या आवडी बरोबर फोटो काढुन घेणार आम्ही मात्र फक्त डोळ्यात साठवुन घेणार...नववारीतली तिची अदा, डोळ्यातल काजळ आणि केसातला गजरा काळजात घर करून जाणार तरीही आम्ही फक्त लांबुन कट्ट्यावरून फक्त डोळ्यातच साठवुन घेणार... कट्ट्यावर बसुन चिडवण डवचण जेवढ सोपं तेवढच अवघड समोर जाउन भिडन होत आणि भिडलो तरी अशा येड्या मित्रांच्यात राहुन टिकवण अवघड होत. पण हे सुद्धा चांगलच होत कुणाच्या तरी नजरेत चांगल दिसाव म्हणुन तात्पुरत खोट वागण आम्हाला मान्य नव्हत.
चार वर्ष झालीत पुर्ण कॉलेज संपुन तरीही सगळ्या आठवणी ह्या अशा काल परवाच्या वाटतायेत. अजुन पण कॉलेजच्या चौकातून, डिपार्टमेंटच्या बाहेरच्या कट्ट्यावरून, फर्स्ट इयरच्या बिल्डिंग समोरून, वर्कशॉपच्या टेरीसवरून आणि काँप्युटर आईटी इलेक्ट्रॉनिक्स मधुन आत्ता आत्ताच आल्यासारख वाटतय. माहीत नाही त्यावेळी आमच्यासमोरून फिरणारे सो कॉल्ड लैला मजनुच्या जोड्या किती एकत्र आहेत. मात्र कधीही प्रॉमिस न करता, चॉकलेटची अपेक्षा न ठेवता दिलेली मैत्रीची मिठी त्या टेडी प्रमाणे अगदी निस्वार्थीपणे आजपण निभावतायेत. खरच आम्ही मेकवाले तुमच्या नजरेत येडे असु पण माणुस म्हणुन नक्कीच जास्त शहाणे आहोत ....
#missing_धिंगाना
#we_mechanical
#ARK
#dedicated_to_mechanicals
